Paula Bermann ~ Deze ontspoorde wereld – 2 september 1940

Vandaag snel een paar regels. Zaterdagavond tegen tienen was de opwindendste nacht van de oorlog tot nu toe. Om tien uur al weerklonk het eerste afweergeschut en onmiddellijk daarop gingen de sirenes. Sinds 14 mei hadden we dat niet meer meegemaakt.
De eerste minuten zaten we als verstard, want dat Engelse vliegtuigen Amsterdam wilden bombarderen, konden we niet geloven.
Maar de overburen riepen dat Engelse toestellen vuurwerk ter ere van de koningin afschoten en dat de sirenes afgingen omdat de mensen vanwege het afweergeschut in huis moesten blijven.
Tot ’s ochtends vijf uur sliepen we niet, gingen aangekleed naar bed, kwamen drie, vier keer naar beneden vanwege de sirenes die een vreselijk geloei lieten horen, dat je gelooft dat de hel is losgebarsten. Het leek of de wereld verging.
Sonja, die anders dapper is, huilde en was heel angstig. Inge ook. Alleen Hans en Coen hielden zich groot. Hans ging rustig slapen.