Trix van Bennekom ~ Abraham. Kroniek van een politieke dynastie

• door: Auke van der Berg

Eén van de families die de geschiedenis van Bonaire mee bepaald heeft, is de familie Abraham.
Trix van Bennekom begint het verhaal in de Heilige Vallei in het noorden van Libanon. Die vallei bood meer dan duizend jaar bescherming aan een vroegchristelijke geloofsgemeenschap, de Maronieten.
Daar, in het dorpje Serhel, werd Julian Antonio Abraham geboren in 1870. Deze Julian maakte in 1895 de stap naar de nieuwe wereld. Hij emigreerde naar Amerika. Maar al snel vertrok hij naar Venezuela, om uiteindelijk zich in 1903 op Curaçao te vestigen.

Binnen de familie Abraham deden diverse verhalen de ronde over hun afkomst. Maar niemand wist van deze achtergrond. Het plezier over de reconstructie straalt van het gezicht van Van Bennekom als ze over deze vondst vertelt. Voor een biograaf is er natuurlijk ook niets mooiers te bedenken. Zo geef je de familie waarover je schrijft haar geschiedenis terug.
Het boek verhaalt over de drie Abrahammen die in de politiek van het eiland een grote rol hebben gespeeld. In de typeringen van Van Bennekom: Julio, de man van het volk, Toon, de zakenman-politicus en Jopie, de revolutionair.

Wat het boek bijzonder maakt, naast de mooi geschreven portretten, is de beschrijving van de tijd waarin de drie politieke carrières zich afspeelden. Van Bennekom verhaalt niet alleen de geschiedenis van het Caribisch gebied, maar ook de verhouding van dat gebied met dat moederland daar in Europa.
De combinatie van de persoonlijke en de grote geschiedenis maakt Abraham een rijk boek.

Uitgeverij Village – Imprint VanDorp uitgevers – ISBN 978 94 61852 120

The Third Conference On The Political Future Of The Caribbean

3^rd CONFERENCE ON THE POLITICAL FUTURE OF THE DUTCH-ADMINISTERED CARIBBEAN – RE-UNITING THE ANTILLES AND CARIBBEAN IN SOLIDARITY

The  Third Conference on the Political Future of the Caribbean,

Having met at Bonaire, West Indies on 7th and 8th December 2018,

Aware that the political status of Bonaire, Sint Eustatius (Statia) and Saba was transformed in 2010 from being a part of the autonomous country of the (former) Netherlands Antilles to a new political arrangement unilaterally advanced by the Kingdom of the Netherlands akin to that of ‘partial integration’, and characterized by serious political and economic inequality, rather than the promised political and economic equality originally envisaged.

Also aware that this new status is tantamount to unilateral annexation, and is wholly inconsistent with the minimum standards of full self-government and equality required on the basis of international principles of democratic governance,

Noting that in 2010, Curaçao and Sint Maarten joined Aruba as the second and third semi-autonomous countries in the Kingdom without the full measure of self-government required under United Nations (U.N.) Resolution 1541 (XV), and subject to the applicability of Article 51 of the Kingdom Charter which provides for unilateral intervention in the affairs of the autonomous countries,

Read further: https://overseasreview.blogspot.com/2018/12/caribbean-experts-calls-for-regional.html

Insulinde en Suriname

• door: Robert-Henk Zuidinga

Originele manuscript Max Havelaar

Met het imposante slotakkoord van de Max Havelaar, richt Multatuli zich rechtstreeks tot de koning:
‘Want aan U draag ik mijn boek op, Willem den Derden, Koning, Groothertog, Prins… meer dan Prins, Groothertog en Koning… Keizer van ‘t prachtig rijk van Insulinde dat zich daar slingert om den evenaar, als een gordel van smaragd…’

Deze regels horen niet alleen tot de bekendste, mooiste en felste regels uit onze literatuur, maar leverden bovendien twee benamingen op voor Neerlands oudste stuk Derde Wereld. Voordien werd dat aangeduid met Indië (al dan niet met het bijvoeglijk naamwoord Nederlandsch, Oost of beide) en, sinds de roep om zelfstandigheid in de jaren 30 van de vorige eeuw stem kreeg, met Indonesië.
De naam Indonesië is opgebouwd uit Indië en het Griekse nesos, eiland, en betekent letterlijk: eilandenrijk der Indiërs. Hetzelfde achtervoegsel staat in Polynesië, Melanesië en Micronesië, eilandgroepen die ook wel samengenomen worden onder de naam Austronesië.
Indië zelf komt van het Griekse Indos, wat de rivier de Indus betekent; India is dus: het gebied van de Indus. In vroeger tijden werd Indië nogal eens verbasterd tot Inje – bijvoorbeeld in ‘Oost-Injeganger’. Vondel heeft het in een van zijn gedichten over ‘t Gulden Indus.

Weinig literatuurliefhebbers, zelfs als ze aan een Insulindeweg of -laan wonen, zullen zich realiseren dat het door Multatuli geconstrueerde Insulinde dezelfde betekenis heeft als Indonesië: het is een combinatie van het Latijnse insulae (eilanden) en Indi. Het woord vond al tamelijk snel na het verschijnen van de Max Havelaar in 1860 ingang. Geertruida – Truitje – Bosboom-Toussaint noemde in haar roman Majoor Frans (1876) de ‘grote tijgerjagten op Insulinde’; en Justus van Maurik schreef in zijn Indrukken van een totok (1895 – totok is Javaans voor ‘Europeaan’): Het paleis van den Gouverneur-Generaal onderscheidt zich door deftige eenvoud. Mij dunkt voor den onderkoning van Insulinde zou het fraaier hebben mogen zijn.’
De tweede naam die Multatuli voor het gebied bedacht, was een beeldspraak: de gordel van smaragd. Dezelfde overweldigende indruk die de Indonesische natuur op iemand kan hebben, werd door de voormalig Binnenlands Bestuursambtenaar A. Alberts juist kernachtig samengevat met de titel Groen. Het verhaal verscheen in de bundel De eilanden (1952).
Maar Nederland had nog meer Derde Wereld (de uitdrukking ‘Derde Wereld’ veronderstelt twee andere werelden; onder de eerste – of oude – wereld wordt gewoonlijk Europa verstaan, de tweede – Amerika en Canada – heet ook wel de nieuwe wereld, bijvoorbeeld in Antonin Dvořáks symfonie From the New World.

Read more

Omgaan met diversiteit en meertaligheid in het basisonderwijs

Handleiding voor leraren-opleiders
Deze handleiding die zowel door lerarenopleiders als leerkrachten in Suriname, Nederland en Vlaanderen gebruikt kan worden, geeft theoretische achtergronden en praktische toepassingen bij het voorbereiden van toekomstige leerkrachten op een cultureel diverse en meertalige klas.

De handleiding bestaat uit vier losse modules die gratis gedownload kunnen worden. De modules kunnen afzonderlijk of als één geheel in een cursus worden gebruikt.

Auteurs:
Mr. dr. Ellen-Rose Kambel, mensenrechtenjurist en oprichter/directeur Rutu Foundation voor intercultureel meertalig onderwijs.
Dr. Ellen-Petra Kester, taalwetenschapper, docent en onderzoeker aan de Universiteit Utrecht.
Dr. Emmanuelle Le Pichon-Vorstman, taalwetenschapper, docent en onderzoeker aan de Universiteit Utrecht en de University of Toronto, Canada.
Drs. Maggie Schmeitz, antropoloog.

Omgaan met diversiteit en meertaligheid in het basisonderwijs. Handleiding voor lerarenopleiders in Suriname (2018) is een uitgave van het Christelijk Pedagogisch Instituut Paramaribo (CPI), de Universiteit Utrecht en de Rutu Foundation voor intercultureel en meertalig onderwijs. De handleiding is tot stand gekomen met financiele ondersteuning van de Twinning Faciliteit Suriname-Nederland.

Download de hele handleiding plus bijlagen: http://www.rutufoundation.org/nieuw-omgaan-met-diversiteit-en-meertaligheid-in-het-basisonderwijs/

Amílcar Sanatan ~ The Little-Known Stories Of two Revolutionary Caribbean Women

There is a ‘lost history’ of radical women and women’s organizing in the Caribbean for social and economic justice that changed our landscape for more than a century.

When we think of great leaders, we think of presidents, prime ministers and heads of revolutionary movements. In our collective memory, we sometimes forget the immense sacrifices of left organizers for social, economic and political change. Yet, not all revolutionaries and martyrs are equal.

Working class, non-white, activist, and left women from the Global South suffer from the greatest invisibility. There is a ‘lost history’ of radical women and women’s organizing in the Caribbean for social and economic justice that changed our landscape for more than a century.
In what will forever be remembered as the July 26 Movement, a young Fidel Castro led a failed attack against the Moncada army barracks in Santiago de Cuba in an attempt to inspire a national uprising against dictator Batista. While many of his comrades were slaughtered in the action, the passionate and idealistic Fidel, in 1954 wrote a lengthy critique of capitalism in the Isle of Pines prison, decrying the social and economic ills of Cuba under dictatorial rule instead of making a defense regarding the charges brought against him.

In a speech that has been remembered for one of its precious lines, “History will absolve me,” Fidel Castro joined the distinguished tradition of revolutionaries who defended themselves in court by advancing their radical political beliefs. One year before Fidel would be absolved by history, Claudia Jones, made her defense in a U.S. court challenging the imprisonment she faced because of her communist beliefs.

Read more: http://caricomreparations.org/little-known-stories-two-revolutionary-caribbean-women/

J. Wolbers ~ De slavernij in Suriname, of dezelfde gruwelen der slavernij, die in de ‘Negerhut’ geschetst zijn, bestaan ook in onze West-Indische Koloniën

Hoort het Nederlanders! deze woorden, aan het hoofd van dit opstel geplaatst, zijn uitgesproken door een’ man, die door een langdurig verblijf in de West-Indiën in staat was uit eigene ondervinding te spreken, en die alzoo als een bevoegd getuige in deze zaak kan optreden. Het was op eene vergadering der Nederlandsche Maatschappij ter bevordering van de afschaffing der slavernij, gehouden te ’s Gravenhage, den 20^sten October 1853, dat hij deze woorden uitsprak. Zijne taal was niet die der opgewondenheid, maar der bezadigde overtuiging, die zelfs zeer tegen overdrevene, eenzijdige beschouwingen in deze waarschuwde, en de toestanden in de West-Indiën nog in vele opzigten verdedigbaar achtte.

En echter, hoezeer ook deze waardige man zijne stem tegen de slavernij hooren liet, en ijverig medewerkte, om het lot der slaven te verbeteren en plannen tot hunne vrijmaking aan de Regering voor te stellen—toch was het nog aan hem te zien, dat het verkeer sedert zoo vele jaren in een land, waar de slavernij tot eenen geregelden maatschappelijken toestand behoort, niet kan nalaten het gevoel op dit punt eenigzins te verstompen. Ja, ik werd op nieuws bevestigd in de overtuiging, dat men, levende onder eene dusdanige atmospheer, zich niet, of ten minste zeer moeijelijk, van haren invloed kan vrijwaren, en dat dien ten gevolge van de gunstige beschouwingen der slavernij in West-Indiën, hoezeer ook geheel te goeder trouw gegeven, nog wel iets af te dingen valt.

Zien wij dit onder anderen uit het volgende:

De reeds meergemelde heer deelde der vergadering eenige fragmenten uit eenen brief van een overheidspersoon in het district Nickerie mede, waarin deze meldde, dat het aldaar rustig was, dat er bijna geene ontvlugtingen van slaven plaats hadden, dat het verbod aan de eigenaars gegeven, om hunne slaven op hunne goederen niet meer eigenmagtig te tuchtigen, goed werkte; terwijl, daar deze tuchtigingen nu door en onder opzigt der policie geschiedden, het lot van den slaaf zeker eene groote verbetering ondergaan had. Evenwel erkende hij toch vernomen te hebben, dat de straffen, op de plantagiën toegediend, nog dikwijls zeer buitensporig waren. Read more